Hoe bereken jij je 'eigen-waarde'?

Alle generaties van na de Tweede Wereldoorlog zijn opgegroeid met het idee dat je je leven kunt maken, zoals jij wilt. Living the big American dream. Nu de crisis echter zijn sporen nalaat in de samenleving, zijn veel mensen weer teruggevallen op een meer praktische en functionele manier van leven en denken. In deze blog wil ik je laten zien wat deze ontwikkeling met ons doet, hoe we ons denken aan moeten passen en wat we kunnen leren uit deze verandering.

Optelsom
Ons brein heeft maar een enkele seconde nodig om een eerste indruk van iemand in te schatten. Dit doen we op basis van iemands uiterlijk, houding en gedrag. We stoppen ze in een hokje in ons hoofd, waar naar jouw idee gelijksoortige mensen hen zijn voorgegaan en waar zij dus tussen passen. Omdat we gewend zijn te denken dat mensen hun eigen leven kun sturen en kunnen maken, beoordelen we onze medemens soms negatiever dan terecht. Of juist andersom: positiever dan dat de persoon in werkelijkheid is.

Om het duidelijk te maken waar ik bedoel, zal ik een voorbeeld schetsen. Als we een man in pak door de stad zien lopen, denken we al snel dat het een slimme en succesvolle zakenman is, die veel controle heeft over het inrichten van zijn leven. Misschien denken we er gelijk het hele 'picture perfect' erbij, inclusief knappe vrouw, leuke kinderen, groot huis? Natuurlijk kan dit zo zijn, maar hebben we enige reden om dit ergens op te baseren? Want als we iemand zien lopen in minder modieuze kleding en een paardestaart in het haar, denken we dan dat het een chaoot is die het leven niet onder controle heeft? We hebben daarbij eveneens recht noch reden om die conclusie te trekken.

Welk spiegelbeeld zie jij?
Als we de waarde van andere mensen beoordelen op wat we vlug zien, hoe beoordelen we ons zelf dan? Hangt jouw waarde af van een goede baan, verzorgd uiterlijk, de grootte van je huis, je partner, het aantal vrienden? Wat dan als we één van de vele mensen zijn die door de crisis werkeloos geraakt? Gaan er dan punten van onze waarde af? Voelen we ons dan minder capabel? Onderzoekscijfers wijzen uit dat bij werkeloosheid al snel depressie om de hoek komt kijken. (Zie http://www.intermediair.nl/carriere/werk-en-leven/gezondheid-stress-burnout/overleven-zonder-baan-hoe-voorkom-je-een-depressie voor meer informatie). Dit is een teken dat je het gevoel van macht over je eigen leven kwijt bent. Ga maar eens voor jezelf na welke factoren jouw eigenwaarde beïnvloeden, waarschijnlijk komen in dat rijtje ook factoren voor die ik eerder noemde.

Because you're worth it
Is het niet gek hoeveel factoren wij laten bepalen, hoeveel wij waard zijn? Het is denk ik een zeer nuttige les om te trekken uit de crisis, dat we onze waarde teveel koppelen aan materialistiche dingen. We moeten leren onze waarde te bepalen aan de hand van onze levenshouding, onze daadkracht en onze persoonlijkheid. Niet ten opzichte van anderen, maar op basis van hoe goed en veel wij kunnen.

Zo ken ik een vrouw die chronish ziek is, maar al jaren vertikt de strijd op te geven. Ondanks haar ziekte en afhankelijkheid van een uitkering, heeft ze meer vrijwilligerswerk gedaan dan menig ander. Zo helpt ze anderen door haar eigen ervaring in te zetten, minderbedeelden te helpen en op te komen voor bepaalde rechten in de politieke wereld. Is die vechtkracht niet wat een mens waardevol maakt?

Het vuur dat in ons brand, onze passie, die bij een ieder ergens anders voor brandt, niet uit te laten blussen is mijns inziens één van de grootste en meest waardevolle uitdagingen in dit leven. Blijf trouw aan wie je bent, blijf bij je standpunten en geef in dit leven wat je geven kunt. Dan is jouw eigenwaarde niet afhankelijk van je status, je huis, je partner of je baan. Dan blijf je waardevol in ieders oog, maar vooral kun je zelf trots en blij zijn met wie je bent, dat bepaalt jouw waarde!